งานเพื่อมนุษยธรรมของศาสนจักรดำเนินต่อไปเพื่อแบ่งเบาภาระ

*งานเพื่อมนุษยธรรมของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย “มีพื้นฐานอยู่บนความปรารถนาที่จะทำตามแบบอย่างของพระเยซูคริสต์ในการบรรเทาทุกข์ แบ่งเบาภาระและให้ความหวัง” ตามรายงานประจำปี 2016 องค์กรการกุศลแอลดีเอส

นับจากปี 1985 องค์กรการกุศลแอลดีเอสได้ใช้เงินเป็นมูลค่า 1.89 พันล้านเหรียญสหรัฐเพื่อให้การช่วยเหลือในประเทศต่างๆ 189 ประเทศ

หลักธรรมแห่งการบำเพ็ญประโยชน์ย้อนหลังไปถึงปี 1842 เมื่อศาสดาพยากรณ์โจเซฟ สมิธบอกวิสุทธิชนยุคสุดท้ายรุ่นแรกให้ “เลี้ยงอาหารคนหิวโหย ให้เสื้อผ้าคนเปลือยเปล่า จัดหาให้หญิงม่าย เช็ดน้ำตาเด็กกำพร้าและปลอบโยนคนทุกข์ยาก ไม่ว่าในศาสนจักรนี้หรือในศาสนจักรอื่นๆ หรือคนที่ไม่อยู่ในศาสนจักรใดเลย” (Times and Seasons, 15 มีนาคม 1842)

เกือบ 100 ปีต่อมามีการจัดตั้งโปรแกรมสวัสดิการของศาสนจักรขึ้นในปี 1936 เพื่อช่วยเหลือคนขัดสน ในปี 1996 มีการจัดตั้งองค์กรการกุศลแอลดีเอสขึ้นสำหรับการดำเนินงานเพื่อมนุษยธรรม

ตัวอย่างของงานเพื่อมนุษยธรรมขององค์กรการกุศลแอลดีเอสเมื่อปีที่แล้ว

· โครงการตอบสนองสถานการณ์ฉุกเฉิน 119 โครงการใน 49 ประเทศเสร็จสมบูรณ์

· ช่วยเหลือประชาชน 116,000 รายใน 12 ประเทศผ่านโครงการเบ็นสัน ฟูด (Benson Food Initiative)

· ช่วยเหลือด้านการมองเห็นแก่ประชาชน 90,000 ราย ใน 37 ประเทศ

· ให้การอบรมผู้ดูแลแม่และเด็กแรกเกิด 33,000 รายใน 37 ประเทศ

· จัดหาน้ำสะอาดสำหรับประชาชน 380,000 รายใน 19 ประเทศ

· จัดหาเก้าอี้เข็นสำหรับประชาชน 55,000 รายใน 48 ประเทศ

· อุปถัมภ์โครงการพัฒนาชุมชน 1,848 แห่งใน 107 ประเทศ

· สนับสนุนโครงการเพื่อผู้ลี้ภัย 488 โครงการใน 54 ประเทศ (รายงานประจำปี 2016 องค์กรการกุศล

แอลดีเอส)

ประธานโธมัส เอส. มอนสัน ให้สัมภาษณ์ข่าวศาสนจักรเมื่อปี 2010 ว่า เราสามารถสรุปปัญหาการให้ความช่วยเหลือเพื่อมนุษยธรรมทั่วโลกได้ด้วยข้อความที่เรียบง่ายจากแอนน์ มอร์โรว์ ลินด์เบิร์ก ในหนังสือของเธอชื่อ ของขวัญจากทะเล (Gift from the Sea) “จากความจำเป็นของผู้คนทั้งปวงที่ใจดิฉันรู้สึกรับผิดชอบ ชีวิตของดิฉันไม่อาจทำงานนี้ให้สำเร็จได้ด้วยการกระทำ”

ประเด็นสำคัญ ที่ท่านกล่าวคือ อย่าทอดทิ้งผู้ทุกข์ระทม

“ความอดอยากคือความอดอยาก มนุษย์ที่กำลังจะสิ้นชีวิตคือมนุษย์ที่กำลังจะสิ้นชีวิต . . . ข้าพเจ้าเห็นมามากพอที่จะแน่ใจว่าที่ใดมีความต้องการและที่ใดมีความทุกข์ระทม ข้าพเจ้าอยากไปที่นั่นเพื่อยื่นมือให้การช่วยเหลือ”

ความรู้สึกนี้เป็นมรดกของวิสุทธิชนยุคสุดท้ายสมัยนี้และแบบอย่างของพวกเขาเห็นได้จากความพยายามของพวกเขาในการสนับสนุนงานเพื่อมนุษยธรรมทั่วโลก

*ดัดแปลงจากบทความในข่าวศาสนจักร