การให้ความรัก ความเมตตา และเวลาทำได้หลายรูปแบบ ปัจจุบันนี้การให้ทั้งหมดนั้นมาในรูปแบบของนักเดินทางสี่คนที่ผ่านไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังคลานไปตามถนนในประเทศลาว เปรียบเหมือนชาวสะมาเรียผู้ใจดียุคปัจจุบัน ดูวาเป็นชายวัยยี่สิบปีที่พิการแต่กำเนิด เมื่อเป็นวัยรุ่น เขาเรียนรู้ “การคลานศอก” เวลาที่ต้องการไปไหนมาไหน เมื่อคนแปลกหน้าสี่คนมองเห็นดูวากำลังคลานลากตนเองไปตามถนนในชนบทที่พวกเขาไปเยือน พวกเขารู้ทันทีว่าไม่สามารถขับรถผ่านไปโดยไม่ช่วยเหลือ ดูวาใช้แขนและขาในการคลานโดยมีรองเท้าแตะสวมอยู่ที่มือทั้งสองข้าง กางเกงที่ขาดวิ่นและเท้าเปล่ามีผิวหยาบกร้าน ดูวากำลังคลานอยู่บนทางเท้าขรุขระและร้อน พวกเขาหยุดรถทันทีเพื่อช่วยเหลือ พวกเขาเกิดความรู้สึกว่าต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาพบชายหนุ่มคนนี้ในเส้นทางของพวกเขา
ขณะพี่ชายแบกดูวาขึ้นหลังไปยังบ้านที่มีสามล้อคันใหม่รอเขาอยู่ ดวงตาของเขาสดใสและมีรอยยิ้มละลายใจผู้พบเห็น ครอบครัวของดูวาขอบคุณมากเช่นกัน พวกเขาหลั่งน้ำตาขณะมองดูวาพยายามดึงคันโยกไปมาเพื่อขับพาตนเองไปรอบๆ ลานบ้าน
ครอบครัวเจนเซ็นกล่าวว่า “เราจะไม่มีวันลืมรอยยิ้มและความตื่นเต้นของดูวาขณะที่เขาเรียนรู้วิธีใช้เก้าอี้เข็น ความรู้สึกปีติที่เรามีเมื่อมองเขาขับและไม่ต้องคลานอีกแล้ว ทั้งหมดนั้นเกี่ยวข้องกับพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ ดูวาเฝ้ารอมานาน แต่บัดนี้เขามีความหวังในอนาคตเบื้องหน้าที่สดใสกว่าเดิม”
