เดวิดกับเดโลเรซ ซอกก์จากรัฐยูทาห์มาประเทศไทยเพื่อรับใช้เป็นผู้สอนศาสนาบำเพ็ญประโยชน์เพื่อมนุษยธรรมในเดือนมีนาคม 2005 ในเบื้องต้นพวกเขาได้รับมอบหมายให้สอนภาษาอังกฤษที่จังหวัดภูเก็ตและทำงานบรรเทาอุบัติภัยสึนามิที่จังหวัดพังงาหลังจากแผ่นดินไหวในทะเลอันดามันได้ก่อให้เกิดอุบัติภัยสึนามิที่คร่าชีวิตผู้คนมากมายขึ้นอย่างฉับพลันตามแนวฝั่งทะเลของประเทศไทยและอีก 13 ประเทศ ประธานกอร์ดอน บี. ฮิงค์ลีย์มอบหมายการเรียกด่วนพิเศษเพื่อจัดเตรียมกองทุนเพื่อช่วยเหลือฟื้นฟูการดำเนินชีวิตและซ่อมสร้างบริเวณที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติภัยขึ้นใหม่
เอ็ลเดอร์ซอกก์ กล่าวว่า “ระหว่างความขัดแย้งในเวียดนาม ผมเป็นกัปตันสังกัดกรมการขนส่งกองทัพอากาศและผมได้บินมาแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลายเที่ยวเพื่อสนับสนุนกองกำลังของสหรัฐและไทย ดังนั้นผมได้สัมผัสเสน่ห์ความสวยงามของและความเป็นมิตรของผู้คนในประเทศแถบนี้มาแล้ว”
มีโครงการเพื่อมนุษยธรรมโครงการหนึ่งที่พวกเขาทำงานเกี่ยวกับห้องสมุดสำหรับเด็ก 12 แห่งองค์กรการกุศลแอลดีเอสซีเป็นผู้มอบหนังสือ ชั้นวางหนังสือ เฟอร์นิเจอร์ และในบางแห่งสร้างอาคารให้ด้วย
ที่บ้านบางมะรวน พวกเขาประสานงานกับสโมสรไลออนส์ในท้องที่สร้างชั้นวางหนังสือและมอบหนังสือ โต๊ะ เก้าอี้ เบาะ ถุงมือ นาฬิกา พัดลม โต๊ะทำงานของครูและกระดานไวท์บอร์ดแก่โรงเรียนประถมศึกษาที่นั่น หลังจากรายการต่างๆ ที่โรงเรียนบ้านบางมะรวนเสร็จสมบูรณ์ โรงเรียนเชิญพวกเขาให้ใช้สิ่งอำนวยความสะดวกในโรงเรียนเพื่อสร้างและเก็บชั้นวางหนังสือสำหรับห้องสมุดอื่นๆ
ขณะทำงานที่โรงเรียน พวกเขาเริ่มคุ้นเคยกับสมชาย ลูกชายของผู้ดูแลสถานที่ เขาเป็นช่างไม้ที่ พรินเซส รีสอร์ท ขณะสึนามิเข้าถล่ม เขาต้องรีบวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด จนสูญเสียเครื่องมือและรถจักรยานยนต์ไปในคลื่นสึนามิ เมื่อไม่มีเครื่องมือก็ทำงานช่างไม้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะรับดายหญ้าในสวนยางเพื่อเลี้ยงชีวิต สมชายจะมาที่โรงเรียนและดูพวกเขาสร้างชั้นวางหนังสือและไม่นานหลังจากนั้นได้ลงมือช่วยพวกเขากับการก่อสร้าง เขาพูดภาษอังกฤษได้น้อยมาก แต่เขาเข้าใจแจ่มแจ้งว่าอะไรบ้างที่จะต้องทำให้เสร็จ สมชายเป็นดุจเครื่องมือที่ทำให้โครงการต่างๆสำเร็จเป็นส่วนใหญ่และในที่สุดเขาก็เริ่มสร้างชั้นวางหนังสือด้วยตัวเองพร้อมกับภรรยา
เพื่อช่วยให้สมชายสามารถกลับไปใช้ทักษะการเป็นช่างไม้ได้อีก พวกเขายื่นคำร้องไปที่แอลดีเอสซีเพื่อจัดซื้อเครื่องอัดอากาศ ปืนยิงตาปู เลื่อยวงเดือน สว่านไฟฟ้าและเร้าเตอร์ ซิสเตอร์ซอกก์กล่าวว่า “เมื่อเราพาเขาไปรับเครื่องมือ เขาแสดงความยินดีอย่างสุดซึ้งและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีใครที่มีความรักและช่วยเหลือเขาถึงขนาดนี้”
เครื่องมือเหล่านี้มีความสำคัญต่อชีวิตเขาเพื่อที่จะเริ่มต้นอาชีพการเป็นช่างไม้ขึ้นใหม่ โรงเรียนจ้างสมชายสร้างอาคารแล็บคอมพิวเตอร์ทั้งหลัง สร้างเวที และชั้นวางหนังสือเพิ่ม โรงเรียนอื่นๆ ก็ตกลงทำสัญญาว่าจ้างเขาให้สร้างสิ่งต่างๆ ให้เช่นกัน
สิบปีต่อมา คู่สามีภรรยาซอกก์กลับสู่ประเทศไทยและต้องการไปดูห้องสมุดที่โรงเรียนบ้านบางมะรวนและไปเยี่ยมสมชาย เมื่อพวกเขาไปถึงโรงเรียน สมชายอยู่ที่นั่นและกำลังสร้างชั้นวางหนังสือต่อสำหรับห้องสมุดและห้องเรียน พวกเขาดีใจมากเมื่อทราบว่าสมชายสร้างบ้านให้ตนเองเมื่อแปดปีก่อนและกำลังสร้างบ้านให้คนอื่นๆ อีกและต้องจ้างผู้ช่วยห้าคน
เอ็ลเดอร์ซอกก์ให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับสมชายว่า “เขาอ่อนน้อมถ่อมตนและแสดงความสนใจในงานของเราอยู่เสมอและไม่นานเราได้เรียนรู้ว่าเขาสนใจงานช่างไม้ เขาแสดงให้เห็นความใฝ่ดี หางานทำขณะที่พยายามหารายได้ให้เพียงพอต่อการดูแลครอบครัวและหาเครื่องมือคืนมา วันนี้เขามีความมั่นใจมากยิ่งขึ้นเขารับงานตามความสามารถและจ้างผู้อื่นมาช่วย เขามีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอและเป็นปีติของผู้ที่อยู่รอบด้าน!”
ความก้าวหน้าที่ยอดเยี่ยมในชีวิตของคนคนหนึ่งเช่นนิ้เป็นผลลัพธ์ของความเอาใจใส่ต่อผู้อื่นของคนไม่กี่คน ดังที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงสอนไว้นั่นเอง