ของขวัญแห่งการมองเห็น – ให้ดังพระคริสต์ทรงให้

“อวัยวะของประสาทสัมผัสที่สำคัญที่สุดคือดวงตาของเรา  80 เปอร์เซ็นต์ของความประทับใจทั้งหมดที่เราสัมผัสได้มาโดยการมองเห็นของเรา” ใครจะให้ของขวัญนี้ได้ดีไปกว่าแพทย์ผู้อุทิศตนผู้รู้และเข้าใจคุณค่าของการมองเห็นและของขวัญนี้ที่มีบทบาทในการช่วยชีวิต  

ดร. ริชาร์ด วู้ดและ ดร. เบอร์ค แมนนิงก์ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านสายตาจากสหรัฐมีความปรารถนาจะมาประเทศไทยและช่วยมอบของขวัญแห่งการมองเห็นที่ดีขึ้นแก่คนยากจนในชนบท  โดยผ่านทางอดีตพนักงานและผู้สอนศาสนาปัจจุบันจากศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย ซิสเตอร์มิเชล ลาร์สัน จัดให้กลุ่มแพทย์ดังกล่าวมาประเทศไทยและเริ่มดำเนินการตามแผนที่วางไว้  ด้วยความช่วยเหลือของ ดร. ศุภชัย โชติบุตร จักษุแพทย์แผนกจักษุวิทยา โรงพยาบาลรามาธิบดี มีการเลือกสถานที่และระบุวันที่สำหรับการแจกจ่าย  ดร. ศุภชัยเคยทำงานร่วมกับศาสนจักรในโครงการอื่นๆ มาก่อนผ่านทางมูลนิธิแพทย์อาสาสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีและไม่นานมานี้เพิ่งได้รับรางวัลส่งเสริมคุณค่าชุมชนดีเด่นจากศาสนจักรสำหรับงานบำเพ็ญประโยชน์เพื่อมนุษยธรรมอันโดดเด่นของท่าน

อำเภอเมืองบุรีรัมย์และอำเภอปราสาทได้รับเลือกเป็นที่ตั้งคลินิกและเลือกวันที่ไว้สี่วันเพื่อจัดงานดังกล่าว แต่ละวันมีคนหลายร้อยคนมาที่คลินิก ทีมแพทย์และเจ้าหน้าที่เทคนิคเก้าคนจากสหรัฐ ล่ามในท้องที่เจ็ดคน (รวมถึงสมาชิกศาสนจักรและผู้สอนศาสนา) และกลุ่มแพทย์และเจ้าหน้าที่ 20 คนที่หมุนเวียนกันจากประเทศไทยเป็นผู้ให้บริการที่คลินิก  ผู้ที่มาขอความช่วยเหลือได้รับคัดเลือก ประเมินผล ทดสอบ และทดลองใส่แว่นตาที่จะช่วยแก้ไขปัญหาเฉพาะของพวกเขาเกี่ยวกับดวงตา  งานบำเพ็ญประโยชน์และแว่นตาทั้งหมดจัดให้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น ใบหน้าที่มีความสุขและรอยยิ้มกว้างคือสิ่งตอบแทนที่ดีที่สุด คนไข้หลายคนถูกวินิจฉัยว่าเป็นต้อกระจกและได้ขอรายชื่อพวกเขาไว้สำหรับการผ่าตัดต้อกระจกในอนาคตซึ่ง ดร. ศุภชัยกับทีมงานของท่านจะเป็นคนจัดการให้ในภายหลัง โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ เช่นกัน

พร้อมกับการประเมินดวงตาเป็นประจำ จึงพบหลายคนที่มีอาการร้ายแรงซึ่งได้รับความช่วยเหลือรักษาสายตาไว้ได้  นายคำสิงห์ คงสืบเสาะ ชาวนาในท้องที่ มารับการตรวจฟรี โดยบ่นถึงอาการเจ็บเรื้อรังในดวงตาข้างหนึ่ง  เมื่อตรวจดวงตาของเขา ดร. วู้ดค้นพบสิ่งที่ดูเหมือนขนตาฝังอยู่ในดวงตาของชายคนนี้  ขณะที่กำลังดึงออกมา เขาพบว่าที่จริงแล้วมันคือขาแมลง หลังจากตรวจสอบเพิ่มเติมจึงทราบว่าแมลงตัวหนึ่งฝังเข้าไปในตาของนายคำสิงห์จริงๆ และอยู่ในนั้นเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว  เนื้อเยื่อตาเริ่มปิดคลุมแมลง ส่งผลให้สูญเสียการมองเห็น  หากไม่ค้นพบและนำแมลงออก นายคำสิงห์คงจะสูญเสียดวงตาภายในไม่กี่เดือน  แต่ ดร. วู้ดได้นำแมลงออกและรักษาดวงตาด้วยยาปฏิชีวนะ ซึ่งช่วยรักษาดวงตาและการมองเห็นของเขาไว้  “ผมเป็นชาวนา เวลาผมทำงานผมจะคอยสวมแว่นตาเพื่อจะไม่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีก ง่ายมากที่แมลงจะบินเข้าตาขณะขี่มอร์เตอร์ไซค์ ผมไม่เคยสวมอะไรป้องกันดวงตามาก่อน แต่ต่อไปนี้ผมจะทำแล้ว” เขาสำนึกคุณต่อ ดร. วู้ดมากสำหรับการดูแลรักษาที่เขาได้รับ!

คนไข้กว่า 2,000 คนเข้ารับการรักษาในระยะเวลาสี่วันและมีการแจกแว่นตามากกว่า 1,200 อัน  ปฏิกริยาต่อการมองเห็นที่ดีขึ้นแตกต่างกันไปในแต่ละคน  บางคนร้องไห้ บางคนดีใจ บางคนพยักหน้าด้วยความอบอุ่นใจและยกนิ้วโป้งให้ ทุกคนสำนึกคุณและจากไปด้วยรอยยิ้ม 

 ลาริซา โพลเซ็น ผู้จัดการสำนักงานของกิลเบิร์ตแฟมิลี่อายเซ็นเตอร์บอกว่า “ฉันมีความสุขมากที่ได้บำเพ็ญประโยชน์ต่อผู้อื่น”  ทำให้ฉันมีปีติมาก จนไม่สามารถอธิบายได้ว่ารู้สึกอย่างไร เราทุกคนเป็นเพียงคนที่ช่วยเหลือคน”

นั่นคือหัวใจของเรื่องทั้งหมดนี้  เราทุกคนมีความขัดสนบางอย่าง  เราเห็นและสัมผัสถึงความเมตตาขณะที่เราทุกคนลุกขึ้นช่วยกันและกันเพื่อให้ดำเนินชีวิตที่ดีขึ้นและเติมเต็มมากขึ้น เช่นเดียวกับที่พระคริสต์ทรงช่วยคนขัดสน

วันนี้ คลินิกดวงตาชั่วคราวในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในประเทศไทยเทียบเท่ากับดิสนีย์แลนด์ในการเป็น “สถานที่ซึ่งมีความสุขมากที่สุดในโลก”